خود ارضائی تاثیرات منفی بر مغز زنان دارد. البته در مورد عوارض روانی اعتیاد به خودارضائی در مرد و زن نکات علمی کمی بیان می شد که علل فرهنگی نیز دخیل هستند. مقاله زیر توسط خانم دکتر ندا فرزانه متخصص اعصاب و روان با عنوان “اثرات منفی خوارضائی بر مغز زنان” برای خوانندگان محترم سایت ایشان برای اطلاع رسانی نگاشته شده است. دکتر ندا فرزانه زوج درمانگر در ابتدای مقاله بیان می کند که ” قبل از اینکه توضیحات علمی را در زمینه خودارضائی در دختران و زنان شرح دهم، باید یکسری مطالب را به عنوان پیش زمینه بیان کنم. این مطالب، بنا به درخواستها و سوالات متعددی که از من به عنوان خانم روانپزشکی که در حیطه سکس تراپی نیز علاوه بر حیطه های روانپزشکی معمول طبابت می کند، به کرات در اینستاگرام، ایمیل و ویزیت حضوری در مطب و یا ویزیت آنلاین پرسیده می شود. بسیاری از خانمهایی که عمل خودارضائی انجام داده بودند، تصورات نادرستی در مورد اینکه خودارضایی در زنان چقدر خوب است و می تواند تاثیرات مثبت بر روی مغز خانمها بگذارد، شنیده بودند اما هیچ اطلاع درستی در مورد عوارض منفی خودارضائی بر روی مغزشان نداشتند. بنابراین، به دور از هیچ گونه قضاوت منفی و یا مثبتی در مورد خانمهایی که خودارضائی می کنند، این مقاله برای علاقمندان به این زمینه براساس منابع علمی موجود نوشته شده است. البته چون منابع علمی بسیار معدودی در زمینه عوارض مغزی خودارضایی در زنان تاکنون موجود است و نیز تعداد انگشت شماری مقاله در مورد “خودارضائی دختر و زن در ایران” موجود بود، بنابراین نتایج آماری در مورد سایر کشورها در مقاله بیشتر ذکر شده است”.
از دیدگاه عصب شناسی در طول استمنا، مغز تعدادی از هورمون‌ها و یا پیام رسان‌های عصبی را آزاد می کند که در ادامه به آنها اشاره می شود. منظور از پیام رسان عصبی به زبان ساده در علوم اعصاب این است که تاثیرات تحریک کننده و یا مهار کننده دارند. مهمترین ناقل شیمیایی که در طول خودارضایی از مغز زن و یا مرد ترشح می شود، دوپامین است. دوپامین که به عنوان “هورمون شادی” نیز در اصطلاح عموم شناخته می‌شود، به شدت در “سیستم پاداش مغزی” نقش دارد. همچنین ماده دوپامین، خلق و خوی و رضایت را بهبود می‌بخشد. یکی از هورمنهای مهمی که در طول روند استمناء می توان از غدد بدن آزاد شود، هورمن اکسی‌توسین است. اکسی توسین، هورمونی که است که ارتباط اجتماعی را بهبود می‌بخشد. تستسترون، هورمن دیگری در بدن است که این هورمون، در طول خوارضائی زنان و نیز در زمان “خیال پردازی جنسی” می تواند آزاد شده و موجب برانگیختگی جنسی می‌شود. هورمن پرولاکتین، هورمونی است که نقش مهمی در شیردهی در زنان دارد. البته این هورمن در مسائل جنسی نیز دخیل است. عملکرد کلی و ساده این هورمن را می توان اینگونه بیان کرد که می تواند بر خلق و خوی و سیستم ایمنی بدن تاثیر گذارد. همچنین بر روی آزاد شدن مواد شیمیایی مغزی به نام اندورفین نیز تاثیر بگدارد.
مطالعات انجام‌شده نشان داد که مردان و زنان ایرانی، به ترتیب ۹۲ و ۶۲ درصد، در طول زندگی خود تجربه خودارضائی را داشته اند. از دیدگاه مذهبی و فرهنگی باید گفت که در فرهنگ ما انجام خودارضائی به عنوان کاری که مورد پذیرش اجتماع نیست و به اصطلاح “تابو” است، یاد می شود. همچنین در مذهب اسلام استمناء قابل قبول نیست. البته همانند تمام تابوها، افسانه‌ها و گمانه‌زنی‌های زیادی در مورد استمنا و تاثیر آن بر بدن انسان و نیز مغز وجود دارد. البته هیچ فعالیت جنسی به اندازه استمنا بحث برانگیز نیست.
در این مقاله با تعدادی از این باورهای غلط در مورد خودارضائی زنان آشنا می شوید:
باور نادرست اول: استمناء در زنان می‌تواند باعث شود که بدن مقادیر سالم هورمون‌های زیادی را آزاد کند
تصور غلطی که وجود دارد به همین دلیل است که استمناء مکرر در زنان می‌تواند به طور مثبت بر حالت روحی و سلامت جسمانی شما تاثیر بگذارد.
باور نادرست دوم: زنان اصلا خودارضایی نمی کنند
طبق بررسی های جامعه شناختی مشخص شده است که مردان بیشتردر مورد خودارضایی صحبت می کنند ولی زنان بیان این مطلب با بقیه کمتر از مردان است. البته، در ایران تا زمان نوشتن این مقاله، مطالعه علمی در این زمینه که چند درصد زنانی که خودارضائی می کنند، این مسئله را با پزشک خود در بررسی پزشکی معمول بیان می کنند وجود ندارد. بنابراین آمار مربوط به سایر کشورها در زمینه ابراز عمل خودارضایی در زنان به دوستان و یا پزشک به ناچار بیان می شود.براساس تحقیقی که توسط موسسه کینزی انجام شد، بیش از نیمی از زنان آمریکایی بین ۱۸ تا ۴۹ بیان کردند که حداقل هر ۳ ماه یکبار خودارضائی می کنند.
باور نادرست سوم: فقط خودارضایی در زنان مجرد رخ می دهد
انجام خودارضائی هم در زنان مجرد و نیز در زنان متاهل می تواند رخ بدهد و فقط مختص زنان مجرد نیست.
باور نادرست چهارم: خودارضایی مشکلات جنسی بعد از یائسگی در زنان را کاهش می دهد
در خانمها بعد از یائسگی یکسری تغییراتی در فیزیولوژی بدن و اندامهای تناسلی رخ می دهد. همان طور که تغییراتی در ترشح هورمنهای بدنشان نیز رخ می دهد. براساس بعضی از باورهای نادرست، این تصور وجود دارد که خودارضائی در زنان یائسه از طریق افزایش خون رسانی به اندامهای جنسی موجب رفع خشکی واژن، و رفع رابطه واژینال دردناک در ایشان می شود که کاملا نادرست است.
خودارضائی از نقطه نظر فرهنگی در ایران، یک رفتار جنسی نا به هنجار است که نسبت به سایر رفتارهای غیرقابل‌قبول اجتماعی نیز البته مورد شایعی است که البته به صورت معمول و عادی در بین زنان بیان نمی شود. بر اساس بررسی های علمی کلی در دنیا مشخص شده است که به طور معمول، سن شروع خودارضایی در دختران نیز مانند پسران از سنین پایین می تواند باشد به طوریکه شروع به استمنا در دختران به طور معمول در سنین بین ۸ تا ۱۰ سال رخ می دهد. آن‌هایی که به کلینیک های روان پزشکی مراجعه می‌کنند، رویکرد منفی و احساس گناه برای استمنا دارند. ۷۰ درصد از این افراد از طبقه متوسط و ۵ درصد از آنها از اختلالات روانی رنج می برند. همه نوجوانان دیدگاه منفی نسبت به استمنا داشتند و خودشان را سرزنش می‌کردند. با این حال، آن ها به خاطر افزایش فشار زندگی روزانه، همچنان به کار خود ادامه می دهند و عصبی، افسرده و غیره می شوند.
عوارض جانبی منفی خوارضایی زنان
از مهمترین عوارض خودارضائی عبارتند از:
رنگ‌پریدگی، گود شدن و تاریکی زیر چشم، خستگی و ضعف، اختلال حافظه، اضطراب، خشم، لرزش و لرزش بدنش.
ضعف قوای بدن: خودارضایی می تواند منجر به ضعف بدن انسان شود. درصورتیکه فردی به صورت مکرر و یا اعتیاد گونه این عمل را انجام دهد، ضعف قوای بدنی و کاهش سیستم ایمنی رخ می دهد. در نتیجه ایمنی و سیستم دفاعی در برابر بیماری ها کاهش می‌یابد. عوارض دیگر کاهش قوای بدنی در اثر انجام مکرر خودارضائی در زنان این است که آن خانم به زودی پیر می‌شود.
ضعف بینایی: مطالعات علمی نشان می‌داد که افت بینایی در اثر خودارضایی مکرر به مرور رخ می دهد. اغلب اشخاص معتاد به خودارضایی، احساس سرگیجه می‌کنند، دردی در چشمانشان احساس می‌کنند.
آسیب به اندامهای جنسی زنان و ناتوانی جنسی: خودارضائی مکرر باعث آسیب‌های زیادی به اندامهای جنسی زنان می‌شود. براساس تعداد کمی از مطالعات علمی مشخص شده که بسیاری از زنانی که اعتیاد و یا وسواس خودارضایی داشته اند، اختلال ارضاء شدن در زمان رابطه جنسی افزایش می یابد.
ضعف حافظه و فراموشی: همان طور که ذکر شد، یکی از پیامدهای استمناء، ضعیف شدن قوای جسمانی است که خود می تواند، نتیجه تغییرات در سیستم ایمنی و قوای بدنی فرد باشد. در نتیجه در فردی که به استمنا اعتیاد دارد، احتمال اینکه خوب تمرکز نتواند داشته باشد، بیشتر است.
انزوا: در فردی که به استمنا معتاد است،می تواند تغییرات به صورت به راحتی عصبی شدن، علاقه‌ای به صحبت کردن با دیگران نداشتن و در نتیجه انزوا شود. سایر عوارض به صورت سریع عصبانی شدن و گوشه گیری است. به طوریکه فرد معتاد به استمنا، تنهایی را ترجیح می‌دهد و از درگیر شدن در فعالیت های گروهی لذت نمی برد. بنابراین هویت اجتماعی و انسانی این فرد تضعیف می شود و جامعه از یک فرد جوان و خلاق محروم می شود. درنتیجه فرد معتاد به خودارضائی، مشکلاتی نیز در خانواده و جامعه خواهد داشت.
روشهای پیشگیری
مطالعات اندکی در زمینه پیشگیری از خودارضائی در نوجوانان ایرانی انجام شده اند. در تعدادی از این بررسی ها تلاش شده تا مهمترین و شایع‌ترین عوارض استمنا مکرر در بدن، برای نوجوانان و جوانان به ویژه در میان دانشجویان بررسی شود و اطلاعاتی در مورد آسیب‌های جسمی، ذهنی، معنوی، اخلاقی و اخلاقی استمنا ارایه شود. باید به نوجوانی که اعتیاد به انجام خودارضائی دارد، براساس برخی نوآوری‌های روانشناسی، آموزشی ارائه شود تا از طریق آنها بتوانند تمایلات جنسی خود را کاهش داده و کنترل کنند. با توجه به نتایج علمی مطالعات انجام شده مشخص شده است که آموزش درست از طریق یک برنامه جامع، علمی و مکمل که توسط درمانگران جنسی ارائه می‌شود، می‌تواند به عنوان یک راه حل مناسب و عملی برای کاهش اثرات منفی و آسیب‌های روانی، جنسی و اجتماعی استمنا موثر باشد.
سخن پایانی این مقاله
دکتر ندا فرزانه سکس تراپیست بیان می کند که برای پیشگیری از خودارضایی، باید به نوجوانان به شیوه ای درست توسط روانشناسان مدارس آموزش داده شود که استمنا کردن انجام نشود. یعنی باید به شیوه درست و براساس علوم رفتاری این مسئله گوشزد شود که زمانی که می‌خواهیم با یک عادت ناخوشایند مبارزه کنیم، ابتدا باید پیامدهای منفی آن را در ذهن خود تصور کنیم و سپس مزایا و منافع رها کردن این عادت را در ذهن خود تصور کنیم. همچنین باید به فرد آموزش داده شود که ما باید حس مسئولیت در مورد سلامتی به خود را باور کنیم. آموزش یکی از بخش‌های ضروری وظایف مربی، روانشناسان آموزشی و برنامه ریزان درسی است و توجه نکردن و یا غفلت کردن در مورد آموزش ممکن است آسیب‌های زیادی به ساختار جامعه بخصوص نوجوانان وارد کند.